Fatmira NIKOLLI
Në Greqi kam punuar me femrat e dhunuara dhe të trafikuara, kam luftuar për vite për të drejtat e femrave. Te ky personazh unë ndjeva që Leta ishte një femër e shtypur dhe ishte një femër që nuk kishte zë. Heshtja që ajo ka gjatë filmit është edhe dhuna sociale që i ushtrohet”.
Ornela Kapetani fituese e “Zemrës së Sarajevës”, si aktorja më e mirë për rolin në filmin e Gentian Koçit, “Dita zë fill” e ka shpjeguar kështu personazhin e saj, Violeta Kurtin. Një nënë e re dhe e vetme në Tiranën e ditëve tona. Në luftë të përditshme me veten, ajo e gjendet në tallaze psikologjike që thyejnë njerëzoren brenda saj, si një rrugëdalje që i siguron foshnjës një vjeçe strehë dhe ushqim. Miti i Rozafës nxjerr krye, pa u shfaqur i plotë, por duke qenë një fije lidhëse. Ai është pa qenë, për sa kohë, gruaja sakrifikohet, në dy kohë, në dy gra, në dy qenie, të vëna në një apartament, ku jeta e vdekja, qëndrojnë këmbëkryq.
Përballë Violetës, është një grua në moshë, Sofia, interpretuar mjeshtërisht nga Suzana Prifti. E moshuar dhe e “lidhur” në shtrat për shkak të gjendjes shëndetësore, frymëmarrjet e saj bëhen fija mes jetës e vdekjes. “Në momentet e caktuara që Ornelën e shikoja në ato përpjekjet e saj të jashtëzakonshme, u afruam dhe u bëmë një bashkë, u përfshimë te njëra-tjetra, mund të them, dhe në këtë përfshirje lindi ajo dhembshuri”, tha aktorja Suzana Prifti.
Filmi “Dita zë fill” i Gentian Koçit, pati dje premierën në kinema Cineplexx ku shfaqet në ditët në vijim. “Jetojmë në një sistem politiko-social ku është jashtëzakonisht e vështirë për të mbijetuar. Nga ky presion, hallkat poshtë zinxhirit, në rastin konkret të gjithë personazhet që ju patë, përballen me veten, përballen me njëri-tjetrin, luftojnë për të mbajtur të voglën e vet dhe aty ku hallka është më e dobët këputet”, tha Gentian Koçi para mediave. “Me ardhjen e postierit krijohet një trekëndësh marrëdhëniesh që e detyron Letën të merret tani edhe me emocionet e jashtme ose të merret me luftën e brendshme që ka gjatë gjithë kohës”, tha mes të tjerash aktori Kasem Hoxha, që luan postierin, “përfituesin” ndaj femrës, figurën mashkullore që sa të shpëton, edhe të mbyt.
“Dita zë fill” nuk ka shumë tekst, por ka skenar (atë pjesë që filmit shqiptar të viteve të fundit i ka munguar). Është figura, në lëvizje, a në heshtje, janë mimikat, rrudhat, shikimet e përhumbura, që thonë më shumë se çdo fjalë. Është pulsi që rreh në një dorë plot rrudha, vetëm për të thënë që ende ka jetë. Në pothuaj 1 orë e tridhjetë minuta filmi i Gentian Koçit përmbledh botën e gruas shqiptare në tërësinë e saj, betejat e përditshme për mbijetesë në një Tiranë gri, që shtrihet përtej ish-bllokut në pothuaj tërë lagjet e saj. Aty, luftohet për të jetuar, çdo ditë, prej kur dita zë fill deri në pritjen për ditën tjetër. Luftohet së pari, për strehën e përnatshme, mandej luftohet për bukën e përditshme. Filmi është shumë real, shfaq pa artifica gjetje artistike të stisura, probleme madhore të shoqërisë shqiptare. Për ta bërë këtë, Koçi nuk ka përdorur asnjë shpërthim. Një skenar linear që flet përmes secilës skenë pa pësuar ulje-ngritje. Në një orë e 30 minuta gjejmë korrupsionin, papunësinë, paragjykimin, pragun mes jetës e vdekjes dhe shndërrimin e njeriut. “Dita zë fill” është një filmi autor që ka kushtuar 300 mijë euro, xhiruar kryesisht në interior e me pak personazhe ku interpretojnë aktorët Ornela Kapetani, Suzana Prifti, Kasem Hoxha. Koçi erdhi deri te ky bashkëprodhim shqiptaro-grek pas disa filmash të shkurtër artistikë dhe dokumentarë.
